به نام خدا
سروده حاج محمد کاشانی در باره آیت الله سید نور الدین طاهری استاد اخلاق که نیم قرن سمت راهبری و استادی دوستان محله قلهک را برعهده داشتند

ای مهین جایگاه و مه سیرت
وی که در علم دین، تویی آیت
سیّدی از سلاله ی سادات
نور دین گشته نام زیبایت

طاهری، از رذائل اخلاق
طاهری زین سبب شده نامت
تشنگان معارف قرآن
همه سیراب، گشته از جامت

پاسدار حریم دین خدا
 اقتدا کرده ای به اجدادت
در مقام دفاع از اسلام
 بر سر دست پرده ای جانت

زانکه حق را تو می بری فرمان
 گشته خیل مَلَک بفرمانت
شاعری چون فرزدق شاعر
درس ها می دهی ز اشعارت

خلوت انس با خدا داری
نیمه شب با دو چشم گریانت
دیده ای در منام، آل رسول
حبّذا آن منام و دیدارت

سال ها درس دین به ما دادی
با بیانات نغز و زیبایت
ما همه ریزه خوار خوان توایم
طیر سر گشته ای گرفتارت

مرده ی جهل از تو شد زنده
با دم و نفحه ی مسیحایت
جان ما روشن ز صفای تو شد
کوثر علم جوشد از جانت

مرد علم و عمل در این دوران
باشد اندک به مثل و همتایت
جان زهرا شفیعه ی محشر
نرود یاد وعده از یادت

روز یوم المعاد در صف حشر
دستگیری کن از محبّانت
گرچه اندر مثل مناقشه نیست
جاودان باد عمر پر بارت

تا به یوم الظهور حجت عصر
دست حق، یاور و نگهدارت
"نادی" از درک فضل تو عاجز
شمّه ای گفته شد ز اوصافت

 

قرب به خداودوری از اغیار        صوتی

چون پیرشدی طاهر           در خانه و کاشانه      تا یار خدا باشد    غم مخور ز تنهائئ

بی وفائئ دنیا             بی صفائئ اهلش         نا چیز بود طاهر    غم مخور ز تنهائئ

در عمر بسی دیدم     رنج و غم بسیاری           بر دوش کشیدم  من     این بار ز تنهائئ

هر لحظه که از عمرم رفت    با یاد خدا بودم     این سیره زمن برداشت    بیم از غم تنهایی

گر طالب فیضی هان      در خلوت و درجلوت        تنها به خدا دلبند     ذُق لذّت تنهائئ

در نیمه شب تاریک هنگام که چشمان خواب   در کنار صحرائئ   ناله علی را بین،  در گوشه تنهائئ

کم لطفی این و آن   سوء نیت خصمان              همنشینی  با نادان     می برد صفای تنهائئ

تا عقل بود رهبر      تا شرع بود متبوع     دیگر چه بود معنی     ترس از غم و تنهائئ

دستی به دعا بردار      با خالق خود برگو       دست من مسکین گیر   ای مونس تنهائئ

چون عشق خدا داری    ای طاهری محزون     آرا م دلی داری      در خلوت و تنهایی

شفاعت در قیامت        صدای حاج آقا

سر بگریبان بُدَم بفکر قیامت                 تا که قبول افتد رسد به شفاعت

قلب حزین و دو دیده ی گریان                گشت متاعم بنزد خالق سبحان

دست توسّل زدم به دامن ابرار                    احمد مختار آل عترت و اطهار

باز گشودم زبان به یارب و یارب                  تا نفس قطع شد ز یا رب

حاجت خود را بگفتم و دیدم                         رفع حُجُب شد چنانکه شنیدم

بنده ی من باز گو حوائج خود را             تا که تنزّل دهم به تو عنایت خود را

شاد شدم زین ندا که شنیدم                           از پس آن حَبَّذا که چه دیدم

عرض نمودم نما به من تو عنایت                     تا که بدانم چه هست شفاعت

گفت که حتم است نار و جحیمم                            بهر خسان و کفور و نعیمم

لیک بود بنده ی موحد عاصی               اهل شفاعت ز توبه گر شده ناسی

بحث شفاعت بود اهمّ مسائل                       کان شده در روز حشر اهمّ وسائل

شافع هر امّت است نبیّ زمانش                   شافع کل الاُمَم محمّد و آلش

امر تهجُّد ز سوی خالق سبحان                     آمده بر مصطفی صراحت قرآن

گر که تهجُّد کنی مقام عالی محمود             اجر تو باشد عطای خالق معبود

متن حدیث آمده ز ختم رسالت                  آنکه مقام آمده مرا مقام شفاعت

نص صریح است از نبیّ که شفاعت      هست همان رتبه ی محمود لطف و عنایت

غم مخور ای طاهری پیمبر رحمت               شافع تو روز محشر است شافع امّت

حضرت فاطمه سلام الله علیها           صدای حاج آقا

دخترخاتم الرُّسُل ، اُسوه کامل حیات             فاطمه کوثر رسول ، مظهر کامل صفا

در ملکوت نام او ، در جبروت هست او           خیر کثیر وصف او ، کلک قضا به دست او

محو خداست فاطمه ،  سرّ خداست فاطمه    نور خداست فاطمه ، حبّ خداست فاطمه

ناطقه ی رسای من  ، باب سخن چو وا کند        حق مقام فاطمه  ، کی بتوان ادا کند

شمّه ای از کمال او ، جلوه ای از جمال او              صغع عوالم بشر ، بهره ای از جلال او

خدا به حبّ فاطمه ، چه درد ها دوا کند                خدا به یُمن فاطمه ، اجابت دعا کند

حدیث لوحه فاطمه  ، نزول آن به محضرش         تجلّی ائمّه را  ، نشان دهد ز دامنش

روایتی است بس متین ،  ز قول جابر امین            ز محضر مبارک ،  امام زین العابدین

در این حدیث آمده، نام ائمّه الهُدی          نام علیّ مرتضی ،الی امام عصر حجت الوری

گزیده ی خدا بود ، در این حدیث بالعیان          علی وصیّ مصطفی ، خاتم صاحب الزّمان

لوح شریف فاطمه   ،  به امر خالق آمده               شرح وظائف ولیّ ، واضح و قاطع آمده

منم منم فدای تو  ، مادر دل شکسته ام         طاهر پژمرده دلم ، طائر پر شکسته ام

گریه کنم برای تو ، ناله زنم برای تو            نوحه کنان ملک بود، در غم و در عزای تو

طاهریا مشو جدا  ،  از در او به هیچ سو      زانکه دعای فاطمه ، حاجت توست مو به مو

مدح حضرت فاطمه زهر ا  سلام الله علیها             صوتی قسمت 2

قسمت دوم

ناطقه ی رسای من  ،   باب سخن چو وا کند          حق مقام فاطمه  ، کی بتوان ادا کند

شمّه ای از کمال او ، جلوه ای از جمال او              صقع وجود را    صفات او صفا کند

قیامت و شفاعتش  اذن خداست بهر او              رسد به تابع علی   ز دوزخش رها کند

خدا به حبّ فاطمه ، چه درد ها دوا کند              خدا به یُمن فاطمه ، اجابت دعا کند

در ملکوت نام او     در جبروت شان او             خدا به حب فاطمه    چه درد ها دوا کند

طاهریا متاب رو   از در او به هیچ سو              چونکه مس وجود را    فضه ی او طلا کند

فاطمه با محمد و    فاطمه با علی ولی        فاطمه یاد و گوهرش   کلام حق بود جلی

خطاب با ملائکه    شان مقام پنج تن              فوق شئون عالمین    نزد خداوند علیم

به این ذوات طیبه    خدا گذشت از خطا                چو توبه کرد بوالبشر    جناب آدم

سیده نساء فاطمه   شفیعه الجزاء فاطمه   حقیقه العفاف فاطمه    هم اوست کفو با علی

رضا رضای فاطمه   رضای حق بود یقین     عهد خداست این رضا   خدا به عهد خود وفی

عصمت کبری   آیت عظمی   عفت علیا               حبیبه الله   بنت محمد   ام ابیها

کفو علی مرتضی    نور دو چشم مصطفی     گوهر یکدانه ی حق    شفاعتش برای شیعه مرتجی

شان مقام فاطمه    ز اول و به خاتمه                 فزون تر از همه زنان   بکلها به قاطبه

به یوم حشر می شود   آنچه که شان او  بود     در این زمانه در خفا    عیان شود کمال او

طاهریا کلام بس   تو عاجزی به مدح او         مادح او خدا بود   و ما سواست مدح او

آب حیوه                  صدای حاج آقا    

باز گویم قصه ی آب حیات            گر بنوشی در ببندی بر ممات

خویش را گم کن خدا جوئی بیار      این حجاب افکن که تا یابی نجات

در قفس تا کی بمانی خسته دل       دل رها کن تا شوی گوهر بذات

کل این عالم همه در خدمتند          تا که ره یابی به حق قبل از وفات

گر به وجهُ الله خواهی رو کنی         چشم خود بر بَند من کلّ الجَهات

عشق باید تا که اَلّلهی شوی           متصف گردی به او کلُ الصفات

سیر کن سیر الی الحق تا که حق      باب رحمت وا کُنَد بر ذو العَنات

گر بخواهی  قُرب را ذو هُو شَوی      فصل کن خود را تو از  جمعُ الشِتات

الغَرَض با شهوت ار توام شوی        بر کف آوردی تو راهی بی ثُبات

طاهری با یاد حق آب حیاتت میدهند   با نبی و آل عصمت گر بمانی تا ممات  

طالب فیض         صدای حاج آقا

طالب فیض تواند که شود قابل فیض        قابلیت گر نباشد، نفس شیطانی شود

بذر گل بفشان و وانگه خواهش گلزار کن   تا سراسر هستیت مادام گلزار  شود

آدم از نور خدا باید که نورانی شود     گر اسیر نفس شد حاشا که رحمانی شود

آدمی را عقل دادند و تعقل در امور         تا رها از بند نفس سرکش یافی شود

تاج کرمنا خدا بر آدمی خلعت نهاد        آنچه را قابل نبودی لعنت اللهی شود

آنچه را ایمان خالص با عمل توام شود       تا ابد از نور حق پیوسته نورانی شود

صاحب سرّ الهی مومن خالص شود     گر چه اخلاصی نباشد نفس، شیطانی شود

خالق یکتا به انسان داد نفس ناطقه        تا که از این موهبت لله رحمانی شود

آفت عقل است گردیدن به اطراف هوی   گر که غالب شد هوی پس عقل قربانی شود

عقل اگر مغلوب نفس آمد فوالله بشر        واجد نازلترین اوصاف حیوانی شود

نصرت خالق اگر خواهی نما نصرت به دین   تا که دین یاری حریم قرب یزدانی شود

طاهری گر قابلیت ها ترا حاصل شود    جسم و جان تو تواند تا سماواتی شود

رمز هستی            صدای حاج آقا

دانی که چه بوده رمز هستی اول                     در عرصه ایجاد وجود خلق اکمل

در آدم و در حوّ ا این ام و اَب انسان              تدبیر حکیمانه در نهایت اتقان

خلق عالم تکوین در دایره علت                     پیوسته محقق شد در دایره حکمت

معلول زعلت شد در صنع الهیت                این سلسله پیوسته در سوق عبودیت

علیت علت ها از خالق علت هاست                 عالم همه معلول او موجد علت هاست

معلول موخر شد از علت خود خارج                تغییر پذیرا نه این سنت حق رایج

قدمتِ علل نبود دائم سبب رفعت               زیرا چه بسا معلول والاست درآن رتبت

آباء مقدم شده در حَیّز امکانی                      ابناء موخر شده در گردش ازمانی

آدم به زمان اول احمد به زمان ثانی            احمد به شرف اول آدم به شرف ثانی

زیبا خبری باشد گفتار محمد هان                فرمود نبی بودم آدم نگرفته جان

در شان رسول آمد گفتار خدا لو لاک           من خلق نمی کردم این انجمن این افلاک

در غدیر خم تنزیل در شان علی آمد           تبلیغ نما احمد این علی ولی باشد

واویل پس از اندی مات مصطفی الامجد       تاریک جهان گردید از غروب چون احمد

این ظلمت تاریکی در ظاهر عالم بود              نور احمدی طالع در باطن عالم بود

او رحمت حق باشد در ظاهر و در باطن       مجلای چنین رحمت در علی بود کامل

این علی عمرانی در متن جهان بوده              با پیمبران حق در سر نهان بوده

با ختم رسولان او در سرّ و علن آمد           با حکم خدا او مفخر زمان آمد

یا رب به ولای او این طاهر دلخسته            از صمیم جان پیمان ناگسستنی بسته

شعر رمضان        صدای حاج آقا

ناطقه ی رسای من   باب سخن چه وا کنم   به نام دل نشین حق    حق سخن ادا کنم

کلام او شفا دهد     به قلب ها صفا دهد    در  استجابت دعا      به بندگان چه ها دهد

خطاب حق به مصطفی      بگو به بندگان ما      اجابت دعا کنم       اگر کنید التجا به ما

ندای حق به بنده اش  اگر جدا شوی زمن      پناه تو چه کس بود   به غیر ذات ذوالمنن

منم در انتظار تو     به دیگری مدار رو        منم دوای درد تو       نکن نظر به هیچ سو

خدای غنی مطلق و      فقیر جمله ما سوا    شعار ما شعور ما        نباشد از خدا جدا

به ذات واجب است او      به ما سوا محیط او        طاهریا متاب رو     از در او به هیچ سو

به ناله های نیمه شب    به یک دعای در سحر   رضای حق طلب نما     عطای او دهد اثر

به شب قیام و در سحر     تهجدی عبادتی        حضور رحمت خدا       سعادت و عنایتی

به هوش باش طاهری  که غفلت از نماز شب   رسد به تو ندامت و   نتیجه حسرت و تعب

دعا و نیایش ماه رمضان       صدای حاج آقا

علی ای کمال نعمت   تو چه نعمتی خدا را    که به ما سوِا فکندی  همه جلوه ی الهی

تو    به بیت مهمان    به درون کعبه مولد     تو قسیم جنّت و نار      تو پناه شیعیانی

به خدا قسم که حبّت     به دلی اگر نشیند    به ولای تو ز دوزخ        بودش یقین رهائی

ز کدام نعتت آرم    به رقم به صفحه ی دل     که تمام صفحه ی دل   به تو  دارد آشنائی

اگر این گدای مسکین   به تو روکند به خواهش  چو نظر کنی به سویش  نکند هوای شاهی

به جهان نبوده هرگز    به زمان نخواهد آمد   چو علی پس از پیامبر    بشری بدین معالی

به غدیر چون  به احمد     برسید وحی سبحان    که میان جمع  امّت  بنما رسا ندائی

که علی وصیّ به احمد   و ولیّ بود به امّت    نبود چنین ولایت    به جزاز  ندای آسمانی

علی ای نماد رحمت     علی ای ندای عزّت    همه رحمت خدائی      همه عزّت الهی

همگان به وصفت عاجز  و عدو به ذکرحاجز  که به دست توست جاری   همه رحمت خدائی

به زمان رجعت او   بشود عیان صفاتش   که چه دولتی ست رجعت  به علی عدالت ست جاری

به خدا علی است عالی    به بشر علی است والی   همه شیعیان خود را    به یقین بود پناهی

چه شودکه طاهری را   که سروده وصف مولا   دهدش صله خدای سبحان  دم مرگ رستگاری

عشرواربع فی السموات العلی   صلی علیهم ربناوما سواه خادمی

در وصف امیر المومنین چهارده معصوم

نَحمَدُ فی طَلیعِهِ الکَلام              بِسمِ اِلاِلهِ خالِقِ الاَنام

وبَعدَهُ الصَّلوه وَالسَّلام           علی رسولِهِ وَآلِهِ الکِرام

المُصطفی مِن الاِلهِ یُوصَف            والمُرتَضی وَصیَّه ُفیُعرَف

سُـمِّـی َفِی السَّماءِ اَحمَد             وَفی کِتابِ اللهِ اِسمُهُ مُحَمّد

شَرَّفَه ُاللهِ بِکِسوَهِ الرِّسالَه          اَوّلُ خَلقِ الله ِفی الفَراسَه

عَلَّمَهُ الله عُلوم َاجَمَّه                لَیسَ لَهُ مُعلَّمُ اِلّا رَبَّه

فی قَلبِهِ نُزولِ کُلُّ القُرآن           فی لَیلَه القَدرِبِوَحیِ السُّبحان

ایذائُه ما فَوقَ حَدِّ الاِحصاء          شاهِدُهُ سُکّانُ اَرض وسَماء

اَیَّدَه ُالله بِنَصرِ قَویم                نَصرُمِنَ الله وَفَتحُ عَظیم

قُرآنُهُ دَواءُکُلُّ داءِ                 آیاتُهُ مِرآهُ کُلُّ راءِ

بِه ِنَجَی القَوم مِن َالضَّلالَه           مِنزِلِّهِ العاداتِ و َالجَهالَه

ما وَعَدَالله لَهُ تَحَقَّق                 بِهِ وَآلِهِ مافُرِضَ تَعَلَّق

صَلّی علَیهِمُ المَلیکُ السَّماء            هذا هُوَالسِّرُ لَهُم لِلبَقاء

وَیلُ لِمَن تَخَلَّف عَنهُم               نارُجَحیم مُلِئَت مِنهُم

هُم شُفَئاءُنا لَدَی القِیامَه             اَنوارُحَقِ کاشفُ الظُّلامَه

حُبُّ مُحمّدِ وَآلهِ الطّاهِرین          فَرضُ مِنَ الله عَلَی العالَمین

لاسیَّما حُبّ ُاِمامِنا عَلیّ               اَظهَرَهُ الله بِنَصِّ جَلیّ

فی مَلَکوتِ القُدسِ لِلاَئِمَّه              مَنزِلَهُ عالیهُ عَلیَّه

سِبطَینِ والسَّجّاد وَالباقِرُ            لِلعِلم وَالحِلمِ هُمُ الباهِرُ

جَعفَرِن الصّادِق بَحرُالعلوم           ناشِر دینِ اللهِ ذُخرُ العلوم

وَاِبنُهُ الموسی مُسَمَّی الکَلیم         بابُ الحَوائِجِ حَلیمُ کَظیم

ثُمَّ الرِّضا راضِیَّه مَرضیَّه             ظَرائِفِ العلومِ عِندَهُ مَطویَّه

تَقیّ ُنِ الجَواد وَابنه علیّ              اَعطا هما الله تقرّبا جـلیّ

وَالعَسکری حَبُّذا بِوالدِ وَما وَلَد   مُحی مَعالِمِ الدّینِ وَشَرعُهُ الاَبَد

ثانی عَشَرقائم آلِ رسول        شمس الضّحی مهدی آل بتول

تَنتَشِرُالعَدل عَقیبُ الظُّلَم          ظهورِ عَدلِهِ رافِعِ کُلِّ الاَلَم

نَنتَظِرُظهورِهِ المَکنونَه        سِرُّمِنَ الاَسرارفِی المَکتوبَه

وَاِن یَرَوا  حُضورِهِ بَعیدَا         لاکِنَّنا نَراهُ عاجِلَا قَریبا

الطّاهِربن الطاهِربن الطاهرین       انشدها بفضل ربّ العالمین

نَرجو مِنَ الله لِقاءَ الحُجَّه         نَنتَظِرُظهورِها وَکَشفِ الغُمَّه

شفاعت از حضرت علی (ع)

الهی بحق الهاشمی محمد      و حرمه اطهارهم لک خضّعوا

الهی بحق المصطفی و بن عمه   و حرمه ابرارهم لک خشّعوا

الهی فانشرنی علی دین احمد  منیبا تقیا قانتا لک اخضعوا

ولا تحرمنّی یا الهی و سیدی   شفاعته الکبری کذاک المشفعوا

شفاعت از عفو و گناه    صوتی

شفاعت دو  نحو آمده در لسان شریعت    شفاعت لانعام نعمت شفاعت لغمض از جهالت

اگر مومنی بحر مومن دعایی نماید               که یا رب فزون کن صوابی که دارد

اگر طالب فیض دست نیایش                     برد سوی خالق به هنگام خواهش

تقاضا نماید زحلّال مشکل                       که یا رب زمومن شود حل مشکل

چنین شافعی را خدا خوش پذیرد                      اجابت کند دعوتش را یاس نبیند

اگر پیشه گردد چنین راه و رسمی                   خصومت کجا حاصل آید ز رفتار خصمی

پشیمان اگر از گناهش بگردد گنهکار               خجل گردد ازاین عمل گر شود آشکار

اگر با توسل بدامان یک آل عصمت                تقاضا کند عفو بخشش رسیدن به رحمت

خداوند سبحان ز لطف امینش                       پذیرا شود خالق او به خوان کریمش

شفاعت زشافع، اجابت ز حق حبذا                به هر تائبی می رسد این ندا هکذا

خداوند رحمن ز لطف و عنایت                          عطا کرده بر آل عصمت شفاعت

چه در امر عقبی چه در امر دنیا                      گره را شفاعت گشاید به امر خدا

شفاعت صریحا در آیات قرآن                                 ز خالق رسیده  پیامبر بود ذوالبیان

بود سیره طاهری خواهش از آل عصمت              شفاعت نمایند از وی به حصر و قیامت

امام علی بن موسی الرضا علیه السلام           صوتی

سلام علی ثامن الاوصیا               سلام علی عاشر الاولیا    

   سلام علی وارث الانبیا                 سلام علی مفخر الاتقیا

علی بن موسی امام به حق                  بود حجت حق بر اهل یقین

سلام علی من به یفتخر                لاهل السماء جبرئیل امین 

     بتقبیل نعلیه حبذا                    ملائک تباهی  بهذا المکین

علی بن موسی امام رئوف                     حبیب خدا حجت هشتمین

سلام علی خازن العلم                 سلام علی معدن الحلم

سلام علی وارث الوحی                  سلام علی  صاحب الرای

علی بن موسی الرضا الامان               همه شیعیان را پناهی خدا را امین

سلام علی من یسمی بشمس الشموس             اغثنا اغثنا انیس النفوس

   وَعدنا اذا زارکم  زائر                       تزرونه عند موت النفوس

علی بن موسی منم زائرت              دم مرگ ببینم جمالت بعین الیقین

سلام علی بن الزّکیّ الکظیم                      یسمّی بموسی مسمّی الکلیم

     سلام علی من الحّت حشاه                           بسمّ النّقیع  المضیف  العین

علی بن موسی بزهر جفا شد شهید                   باصرار مامون  شقیّ اللّعین

سلام علی من به یرتجی                            عموم الشفاعه به  یرتقی    

سلام علی من قضی الرب فی حقه                    امام رئوف ملاذ علی  خلقه

علی بن موسی غبار ضریح و حریمش                  بود طوطیای عیون همه مسلمین

سلام علی  من فداه  بنفسی و اهلی                       بکل من الخلق دان وعال 

  علی بن موسی الرضا ذوالمعالی                     حلیم علیم بحار المعانی

علی بن موسی الرضا     بود چشمه علم و دریای حکمت      نگهبان شرع و نگهدار دین

سلام علی  من بکی اهله                       بکاء  شدیدا   مبیلل الکخاله   

 سلام علی   من  نءا م  عیاله                  غریبا  بعیدا  نفی من  بلاده

سلام علی من یصلی  و صلی              علیه ملیک السما  والملائک جمیعا  

   علی بن موسی ملاذ الحوائج                  مغیث لشیعه ضمین النتائج

درود خدای جهان آفرین بر رضا               پذیرا ی زائر ورا  باشد آیین

سلام علی حجه البالغه ثامن الاوصیا            علی بن موسی منیر لعرض السما 

   اذا شئت تنجی عذاب الجحیم                      تولی علی بن موسی بقلب سلیم

اگر طالب جنت     یا که خائف ز ناری        توسل بجو بر رضا     قائد و حافظ دین آیین

سلام علی قال فی حقه المصطفی                 لیدفن  بطوس حفید من المرتضی 

   کذا قاله القائد مذهب الجعفری                     امام بحق ناطق  صادق  مجتبی

خبر از پیمبر به از صادق آل او     رسیده به او بود طوس است    مر حجت هشتمین

سلام علی من روانا بان الرضا                 یشافع لمن زاره عند یوم القیامه

  اذا زاره عارفا حقه تابعا امره              سیوفی علی بن موسی غدا فی الشفاعه

اگر طاهری عاشقی مر رضا را     رضایش طلب کن  بعلم و عمل    تا شفاعت ترا بهره گردد بقطع  یقین

مدح اهل البیت                   صوتی

  بِسمِ الِاله خالِقِ الاَکوانِ      نَعبُدُ وَحدَهُ وغَیرهُ الاَغیارِ     سَلامُ ربُّنا عَلی جَمیعِ الرُّسُل 

   وَ اَوصیاءُهُم کُلُّ مِن الاَخیارِ   فِی الکَونِ خَمسهُ و تِسعَهُ هُداهُ      مِنَ الاِلهِ هُم خَزانَهُ الاَسرارِ

مُقدَّمُ علی جَمیع الاَنبیاء وَ الرُّسُل         فِی الرَّفعهِ و فِی المَقام فَوقُ الاَبرارِ

نَبیُّنا مُحَمَّد و فِی السَّماءِ اَحمَد     وَصیُّهّ عَلیُّ الکرّارِ نورَ الاَنوارِ

فاطمهُ الزَّهرا کَوثَرُ الرَّسول       لَیسَ کَمِثلُها نِساءُ فِی الاَدوارِ

وَالمُجتَبی سِبتُ الرَّسولِ والحُسَین       اِمامُنَالشَّهید سَیّدُالاَحرارِ

ثُمَّ عَلیُّ بنِ الحُسَین زَیّنِ العِبادِ       مَضی زَمانُهُ فی زَمَنِ الاَشرارِ

وَ باقِر وَ صادِقُ مُحیِ العُلومِ وَ الشَّریعَه      بَعدَ الخَمُودِ مُدَّه طَویلَهَ اَطوار

یا وَیلَتا لِسابِعِ الاَئِمَّهِ مَسجونُ       فِی السِّجنِ  دَومَاساجدا اِلَی الاَسحارِ

بِنَفسِنا فِداک مُوسَی الکاظِم      فَدَیتَ نَفسَکَ لِشیعَهِ النَّبیِ وَآلِهِ الاَطهارِ

صَمیمُ قَلبُنَا الرِّضا اِمامُ الرَّئوف       دَواءُ دائِنا فِی السِّرِّ وَ الاَظهارِ

تَقیُّ الجَواد جادَ فِی السَّخا ء        سَخائُهُیَشمِلُ فِی القِطارِ وَ البَرارِ

فی مَجلِسِ المَامون فَضلُهُ عُلِم  فی صَدرِهِ خَزائنُ العُلومِ وَ البِحارِ

ثُمَّ اهتَدَی الاُمَّه بِهادِ النَّقی         عَلَیِّ الهادی اَمینُ وَحی ِالبارِ

اَبوالاِمامُ المُنتَظَراَلحَسنُ العَسکری       اِحدی عَشَر وَصیُّ اَحمدِ المُختارِ

فی حِکمَهِ الاِلهقَد قَضی لِلمَهدی        قائِمُ اَهلُ البَیت غَیبَه الاَکرارِ

نَنتَظِرالظُّهورِآجِلََا لِلقِسطِ وَالعَدالَه     عَدلُ الاِله فی ظُهورِهِ یَکونُ قَطعَا جارِ

اَلطّاهِری عَبدُ ذَلیلُ خاضِعُ لِربِّه     اَنشَدُ القَطرَا فَضلُ آلِ اَحمَدِ الاَطهارِ

یَومُ المَعاد ذُخرُنا وَلایَتِ الاَئمَّه    وَالعَمَلُ الصّالِح فِی اللَّیلِ وَ النَّهارِ

نسیم قدس :         صوتی

نسیم قدس می وزد ، ز قدسیان بر اهل دل   به خاکیان ندا کند ، برون شوید زآب و گل

ترا صفیر می زند ، منادی صفای دل         شتاب کن بسوی حق ، محار کن هوای دل

نزول رحمت خدا ، نثار آن دلی شود           که خالی از هوا شود ، که این بود بهای دل

اگر گزیده شد دلت،به عشق وصل و قرب حق     جزا دهد به تو خدا،ز نور خود صفای دل

به جستجو قیام کن ، ببین کجا صفا بود     به قلب خود رجوع کن ، شنود کن نوای دل

دلی پر از حبّ خدا ، تزکیه از غیر خدا                   تابع دین احمدی ، یقین بوَد شفای دل

کمال دین علی بوَد ، ولایتش جلیّ بود         متین مکان مرتضی ، ز شیعیان سرای دل

فاطمه کوثر رسول ، مام ائمه الهُدی           حبّ علیّ و فاطمه ، پر شده در فضای دل

به ذات حق قسم ، که هشتُ چهار اوصیا         وجودشان علومشان ، بود یقین جلای دل

بشارت از خدا بود ، ظهور مصلح جهان      مهدی صاحب الزّمان ، عشق دل و ولای دل

نبوت محمدی ، ولایت مرتضوی                قیام عدل مهدوی ، ناطقه ی رسای دل

ادای شکر حق نما ، طاهریا از این نعم               عطا شده ترا ، نهفته جابجای دل

نسیم قدس قدسیان ، اگر وزد به طاهری           رها شود از این سرای تنگ و تارظاهری

نمی از یم ( فرازی از دعای کمیل)  

 صدای حاج آقا   ۱

از خالق هستی من  درخواست کنم رحمت   آن رحمت گسترده   لا حد بود از وسعت

سوگند به نیرویت     غالب به همه عالَم     خاضع بَرِ آن نیرو         هم عالَم و هم آدم

در عوالِم هستی      زیباست ترا عزّت        در کون و مکان باشد         وجود تو علّت

غالب به همه اشیا        شان جبروتیّت       شایسته ی فرمانی          حقّ ملوکتیّت

سرشار همه عالَم        از بزرگی خالق        در پرتو سلطانش           آفاق همه زاهق

از بعد  فناءخلق     باقی ست  به ذات او     گر ازل نبوده خلق       او بوده به ذات ...

با علم محیط خود      عالِم به همه عالَم    با نور مضیع او            روشن شده این عالَم

یا نور و یا قدوس       یا اول و یا آخر          یا ظاهر ویا باطن         از کون مکان برتر

با تضرّع و زاری         با قلب حزین و زار      خوانَمَت به اسمائت       یا غفور و یا غفّار

واویل ز عصیانی     جراءت بکند انسان     زین باره سبب گردد      زائل شدن احسان

اقسام گناهان را      بندگان شرمنده           برخویش روا دارند       زین کار سرافکنده

چون خدای بخشنده      حال این خَسان بیند       او صبر کند اوّل      وانگه گنهش بخشد

شرط است دراین غفران       تائب شدن عاصی      تا آنکه فرود آید      آمرزش رحمانی

واویل ز عصیان ها       تیره می کند دل را         پژ مرده کند آنر       چون فصلخزان گل را

بر بنده بود لازم     ترک همه حُرمت ها    عِطیان به واجب ها   فرض است بر انسان ها

گفتار علی باشد       در ضمن مناجاتش       غفران طلبدت  ازحق    در عرضه حاجاتش

آثار گنه  شوم است      پرهیز از آن واجب      رغبت منما بر آن      واویل برآن راغب

دستی به دعا بردار      با خالق خود برگو     بخشای من عاصی     شرمنده ی از هر سو

گاهی گنهی کردم    آثار بدش این است       چون پرده عصمت را     پاره پاره زان دیدم

تا آنکه فرود آمد       پاداش گناهانم         از هر طرف نقمت     کوبنده و جانکاهم 

دنباله کمیل  ۲۱  صوتی

تغییر نعم آرد     عصیان بنی آدم       نصّ آمده از قرآن    وز محمد خاتم

باخطاب ادعونی     استجب لکم از حق     گسترده رجاء عبد     منقطع شود از خلق

گر حبس دعا باشد      لبیک کجا آید         با ندامت و توبه       لبیک بکار آید

پس رفع موانع کن   وانکه بدعا رو کن       در دعای خود غفران   فحص و جستجویی کن

گر گناه پیشینه    یا قطع امید عبد            واقع شود از خاطی     توبه اش علاج درد

دستی بدعا بردار    با خدای خود برگو           نادم زعمل باشم  با شنیدن توبوا

مادام بگو یا رب      اغفر گنه عبدت         رو به درگهت کرده    با تضرع و ذلت

 نزدیک نشوم با تو      با ذکر و ثناء تو           با شفاعت احمد هم   با اجابتی از تو

بخشای به من یا رب      تا قرب ترا بینم       شکرانه کنم نعمت    تا عطاء تو یابم

این عبد ذلیل تو    هم خاضع و هم خاشع         از تو مسئلت دارد    یا ناظر و یا سامع

نادیده بگیر از من       یا رب گنه  سالف            تا آنه کنم ماوی   تحت ظلک الوارف

راضی به قضایم کن    یا رب آنچنانم کن       هم راضی و هم قانع   هم اهل جنانم کن

من دست تهی دارم    کسر بندگی دارم            در وقت دعا کردن   خجلت زدگی دارم

یا رب چه کند این عبد    زین فقر و ازین فاقه       صبر از کف او بررفت  تو عطا کن چاره

جز نصرت تو گیرد   بلکه دست این عاصی   شاید که شود هشیار   از لطف تو این ناسی

فرمان مطاع تو   فوق همه فرمانها     تسلیم به امر تو   فرض همه انسانها

فوق است مقام تو      اعلاست علو تو           منفی است مقام عبد  در پیش مقام تو

دنباله کمیل  ۳۹   صوتی

حب تو بود غالب   عشق تو بود لامع        حاجات مرا قاضی   نجوای مرا سامع

حاکم به جهان هستی  آرامش دل هستی     من ندانمت چونی   آنچنان که هستی هستی

جز تو نبود غافر   یا رب چه کند مُذنب      از وحشت عصیانش  ترسان بود و ملهب

اقرار کنم یا رب    بر گناه و تقصیرم       بر ظلم به نفس خود    هم ز سوء تدبیرم

نادیده گرفتم من   این لغزش اعمالم                مانع تقرب شد  این قبیح افعالم

در شان کرامت کی   این عبد بود لایق     سر بزیرم ای منعم    شرمنده ام ای خالق

خوف دو صفت دارد   مولای علی بر ما              تابع هوی بودن طول آرزو در ما

آل عصمت اطهار    بی رغبت بر دنیا              تابع هوی بودن   طول آرزو در ما

دنبال هوی رفتن جلب آرزو کردن             فتح باب نار است و ابواب جنان بستن

نفس است هوی سرکش  آمال بود بی حصر        بر باد دهد عمر و   دریافت بگردد خُسر

دنبال هوی رفتن    راه حق کند مسدود      طول آرزو  باعث آخرت کند محدود

گر سوء عمل یا رب    مانع دعا کردن     بیچاره بود بنده   در عمر رها گردد

گر گناه من فاحش   یا که در نهان باشد     غفاری و ستاری   از تو در عیان باشد

 در عقوبت عاصی   تعجیل ندارد رب          اِمهال دهد او را     بلکه یابد او مَهرَب

    از جهل بود عصیان   غفلت آورد نسیان    این جاهل غافل را  هشیار کن ای رحمان

سوء فعل من یا رب    یا دوام تفریطم      یا جهالت و شهوت    بسته راه تطهیرم

در رافت تو یا رب    شامل بشود من را        از تیه ضلالت من    بیرون ببرم خود را

حاکم به جهان هستی    حاکم نبود جز من        فوق ما سوی هستی    برتر نبود جز تو

واجب الوجودی تو    ماسوای تو ممکن        یا عالم و یا قادر   یا محیط و مومن

من معتقدم یا رب    غیر از تو ندارم کس        طاهر چه روا گفتی    گفتار همین و بس

گفتار علی باشد    در ضمن مناجاتش      غفران طلبد از حق   در عرصه ی حاجات

آثار گنه شوم است    پرهیز از آن واجب   ۶۰   رغبت ننما بر آن   واویل بر آن راغب

دستی بدعا بردار    با خالق خود برگو    بخشای بر این عاصی    شرمنده ام از هر سو

گاهی گنهی کردم    آثار بدش دیدم     چون پرده ی عصمت را    پاره پاره زان دیدم

دنباله کمیل   ۵۵  صوتی

حاکم به جهان هستی نبود ز کسی ممکن     در حکومتت غالب   هم محیط و هم مومن

من از چه کسی جز تو رفع  همّ و  غمّ خواهم       از شدائد احوال   جزتو به چه کس نالم

از دشمن خود شیطان   وز شرّ هوای نفس       چندان نهراسیدم   تا شدم اسیر نفس

بدترین منم از خلق   در بحر معاصی غرق           با عبد فراری من   یک گام ندارم فرق

اقرار کنم یا رب  کز حدود فرمانت                سر باز زدم اینک    این حقیر و  الطافت     

قَد اَتَیتُکَ یا رَبّ   با این همه تقصیرات          ۶۰       گر چه حق بود کیفر   یا ورود تنبیهات

بر در گهت آرم من   اظهار  پشیمانی                در باز نما بر من    چون رحیم و رحمانی

ای سرور آگاهم   از ظاهر و پنهانم                        مخفی نبود از تو   راز دل و گفتارم

در وقت سخن گفتن   کَلّ است لسان من                 در راز و نیاز دل   شرمنده نهان من

هم قال و مقال من   هم راز و نیاز من        حمداست و ثنای تو   ای کهف و پناه من  

دنباله کمیل     ۶۵   صوتی

من منیب و مستغفر هم معتذر و نادم            هم مقر و مذعن بهر تو به من قادم

نا یافته ام مفزع تا روی به او آرم                جز درگهت ای خالق با قلب حزین نالم

یا رب تو قبولم کن  باب رحمتت بگشا        در مُضیف خود لطفی بر ضَیف خودت بنما

رحمی بنما یا رب بر ضعف من مسکین         گر چه من خطاکارم لکن به توام خوشیبن

این نام و نشان من  این خطا ز تدبیرمن           این رافت و نیکویی از توست برای من

هرگز نکنم باور تعذیب موحد را           ۷۰       در قلب اگر دارد عرفان به وحدت را

هم ذکر خدا برلب هم حب خدا در دل               با غرورشیطانی  رفته است فرو در گل

ضایع نکنی یا ربّ   آنکه را تو  ربّیته       یا دورکنی از خود   آنکه را تو ابنیته      هیهات انت اکرم من ان تضیع من ربیته  

                                                   صوتی  ۷۳

در تعظیم خداوندی پیشانی خود بر خاک        با زبان توحیدی گویای  

یا مادح حق باشد یا شکر و سپاس او               یا که از از صمیم قلب معترف به ذات او 

در راه یقین حق باشد در برابرت خاشع            با نثار هر عضوش در عمل بود طائع

با آتش خود آیا تنبیه کنی او را ؟؟                   کلا نه چنین باشد این نیست روا او را

تسلیم بلا این عبد کی روا به امر تو              او چشمع طمع دارد بر فیض عطای تو  

مذعن به گناه خود مفتخر به جود تو              گویای ثنای تو مومن بوجود تو   

هاشا که چنین عبدی مطرود خدا گردد            از عفو عمیم او محروم و جدا گردد

هر چند بلاء و رنج دنیوی در گذر است      شادیّ و غمش مجاز دلباخته اش در غررست

کوتاه بود عمر و  قلیل است بقاء              در جذب فریبنده در دیده سراب  است لقاء  

دنباله کمیل 82

 دنیای پر از مهنت   با آنکه فنا یابد                در دیده ی دنیاجو   واویل صفا دارد   

یا رب و یا مولای   از چه عجز خود نالم           با حقارت و ذلّت   دستی به دعا دارم  

گریه می کنم یا رب   بر عذاب یوم الحشر        هم وحشت رسوایی   هم غربت یوم الحشر 

ناله های جانکاهم   با ضجّه به درگاهت           از سستی اعمالم   در طاعت و فرمانت

تخفیف کجا یابم آنچه از غضب نازل                بخشوده نخواهد شد چونکه از سخط حاصل

خشم و غضب خالق   گر عیان شود یکدم        مندک همه از وحشت   گیرد همه را ماتم

ای سید و مولایم   ای خدای یکتایم               هرگز نبود باور   من رها و تنهایم

با تو دل فقط بستم   از غیر تو من رستم           منقطع از این و آن   متّصل به تو هستم

تا سایه تو بر سر   یا رب چه غمی دارم            چون لطف تو را دارم   دیگر چه کمی دارم

از صمیم جان گویم   یا رب شده ام نادم        ۹۰     از گذشته ها بگذر   یا رحیم و یا راحم

هر چند گناه عبد   افزون ز عدد باشد                 باب و رحمت خالق   افزونتر از آن باشد

این بنده ز تقصیرش   نادم و پشیمان است          از کرده ی خود اکنون   بیچاره و پریشان است

عبدی که خجل از تو   چون نبرده فرمانت              با تضرّع و زاری   آمده به درگاهت

دنباله کمیل 94

 محروم کجا داری این عبد سرافکنده              با امید بخشش تو آمده پناهنده

هم کفالت بنده هم کفایت او را                      برعهده ی خود داری کی رها کنی او را

باور نکنم هرگز ای مغیث هر مضطر                  دست اضطرار او افکنی تو با مجمر

هر راکع و هر ساجد هر خاضع و هر خاشع          عبد است تو را یا رب او را نکنی ضایع

آنکس که ترا شاکر با قلب و زبان ذاکر                 در بهره ی اعمالش هرگز نبود خاسر

گر معترف و مذعن بر گناه خود باشد     100          هم نادم و مستغفر از تو کی جدا باشد

این تائب دل خسته شایسته غفران است               این پذیرش والا مختص به رحمان است

با فضل نما یا رب پاداش من مسکین                     با عدل ندارد تاب این طاهری غمگین

یا رب به کدامین درد نالم ز دل غمگین                یا شکوه کنم با تو ای دادرس مسکین

از عذاب یوم الحشر یا حسرت یوم الغبن               یا ندای در محشر این من علیه اللفن

گر جمع کنی یا رب بین من اعلامت                       در آتش دوزخ وای از بعد ز اعوانت

گر صبر کنم یا رب بر قهر عذاب تو                       کی صبر توان کردن بر بعد فراغ تو

گیرم که بدم صابر بر آتش نار تو                        بر بسته دهان من در خصوص کار تو

دعای کمیل 107     

سوگند به عزّ تو گر دهی مرا مسکن                      در میان آتشها جا زمم سخن گفتن

گویمت که ای غفّار تسکین دِه احوالم                  ای غایت آمالم ای مونس غم خوارم

بین نام تو را جاری بر زبان خود دارم                 با قلب و دل و جانم با عشق تو آرامم

گر عذاب تو گیرد این بنده ی دل داده                  در نار به عشق تو دل باخته افتاده

با صوت حزین خود یا رب به زبان دارد             یا غافر و یا راحم جاری به لسان دارد

مسجون شده در آتش از مخالفتهایش                او طعم عذابت را می چشد ز عصیانش

او ضَجّه زند همچون مادر پسر مُرده                    در میان آتشها   ره بسوی تو برده

 کمیل 115

آیا شنوا باشی این ناله و افغان را                  او خدا خدا گوید منتظر نزول احسان را

در عذاب تو اکنون این عبد گرفتارست         با اینکه به عفو تو در درون سرافرازست

در فکر نمی گنجد مستمر بود آتش                چون عجین بفضل تو گردیده دل و جانش

در شراره ی آتش محصور بود جانش             در حال که می بیند خالق همه احوالش

هم صدق بیانش را  هم ضعف و توانش را        مولاش خبر دارد   می دهد جوابش را

کی عبد مُقِرِّ من   مُعترِف به عفو من         از سِرّ تو آگاهم آزاد شدی اکنون از فضل عمیم من

طاهر بخدا سوگند لطف و کرم الله      121      افزون بود از کیفر بر عباد خود بِا الله

کمیل   ۱۲۲

آنچه را روا داری با موحدین یا رب     122     با آثم مستغفر وعده دادی یا رب

غیر از این نخواهد بود از ذات ربوبیت       محبوب خدا گردد بنده از عبودیت

تعذیب دو کس لازم در قضاء به امر حق        مشرکان ملحد کافر دشمنان ذات حق

این چنین فرمود علی یا رب تو قسم خوردی       مشرکان اعداء را در نار وطن دادی

من قطع بدان دارم گر قسم نمی خوردی     بر عذاب ملحد کافر نفری را بدوزخت نمیبردی

چون رحمت تو یا رب برغضبت سبق دارد       پس طلب کند رحمت بنده تا رمق دارد

سوگند به فرمانی کز امر تو محکم شد           سوگند به تقدیری کز قضا مسلم شد

بخشای به من اکنون در این شب و ساعت         هر جرم و خطا دیدی کان برده ز من طاقت

هر قبیح پنهانی هر عمل ز نادانی         130              بخشنده تو ای یا رب چونکه اهل غفرانی

آنچه را به امر تو کاتبین فعل عمد         مامور به کتب آن بستند به آنها عهد

در صحیفه اعمال مو به مو شده مکتوب          با دیدن این نامه صاحبش شود مرهوب

نامه عمل شاهد اعضاء بدن باشد                  اولیاء دین شاهد خالق ز ورا شاهد

مشهود بود اعمال هر ذره ز خوب و بد            پنهان نبود هرگز نزد خالق سرمد

یا رب نظر افکندم برنامه ی اعمالم            شرمنده شدم از تو   از زشتی افعالم

 کمیل ۱۳۱ تا ۱۴۵

یک نظر دگر کردم   بر رحمت و غفرانت       امید به آن بستم   بستم دَرِ عصیانت

این عبد ذلیلت را   از لطف و عنایتها            سیراب نما یا رب   از تمام رحمتها

هم سید و مولایی   هم خدای یکتایی      هم مالک ابدان و   هم جنت و هم ناری

هم موجد هم مبقی هم محی و هم مفنی     هم مبدء و هم معطی هم مقنی و هم مغنی

 ای آنکه به دست توست  هستی و تهی دستی      آگاه به فخر من مافوق به هر دستی

شهد است به کام من   تکرار کنم یا رب             تکرار علی یا رب درس است بما یا رب

سوگند به ذات تو سوگند به قدس تو          سوگند به اسمائت   تائب شده عبد تو

ساعات شب و روزم با ذکر فروزان کن       با ذکر خودت دل را  آماده ی غفران کن

در خدمت خود بنما اوقات مرا دائم       ۱۴۴    با لطف خودت بنما   اعمال مرا سالم       

 این بنده ی شرمنده ناچیز و سرافکنده    خواهان حضورم من از حال و آینده

ای تکیه من بر تو ای شکوه من با تو     یا رب و یا رب گفتار من است با تو

  تقویت نما یا رب اعضاء ضعیفم را    در خدمت تو آرم این جسم سخیفم را

با عشق خدا خواهم با سوز دل محروق    هم بندکی خالق هم خدمت با مخلوق

بخشای به من یا رب کوشیدن در خشیت     زین عطیه خشیت بگذار به من منت

در شوق لقاء تو  در وصل به قرب تو          مشتاق چنان باشم تا حدّ فنا در تو

سارعو کلام حق و منزل کتاب الله           صادر از خداوندی با عباد خود بالله

انقطاع از مخلوق اتصال با خالق    این کلام معصوم است کو بدان بود ناطق

این چنین وصالی را در برون عمل خواهد     سالک ره حق را در درون امل باید

آرزوی ژرف من با حقیقت اخلاص    ماوای گزینت من در کنار مخلصین خاص

  کمیل 155 تا 165

 آرزوی ژرف من با حقیقت اخلاص 154           ماوای گزینم من در کنار مخلصین خاص

حاصل بشود این قرب با تحقق ایمان          هم یا عمل صالح هم توام با اتقان

توفیق رفیق آید گر صدق صفا                باشد از ما عمل صالح از خدا وفا باشد

در جوار حق مومن منزل کند و ماوی         در کنارشان طاهر در جوارشان سکنی

یا رب بنما به تقاضایم یک لحظه نظر بنما         از متن تقاضایم اخلاص بود پیدا

گر اراده سویی از غیر به من حاصل             یا رب بنما از لطف آن اراده را باطل

گر کید و بند اندیشی از خلق بمن رو کن        از لطف و کرمت بنما این آتش سوزان سرد

آنچه را مقرر هست از بهترین نصیب خلق         کن بهره ی من یا رب من کجا و رتق و فتق

آنکه از عباد تو در قرب کند مسکن              این بنده ی عاصی را ره نما بر آن مامن

در جمع ذوی القربی در جمع ذوی الانوار             امید که ره یابم در صراط ذوالابرار

هرگز به چنین قربی کس راه نمی یابد              جز آنکه بود لایق تا آنکه رهی یابد

یا جواد و یا اجود جودی بنما بر من          در پرتو جود تو باشم ز غضب ایمن

من در خطر نفسم حفظم بنما یا رب         از واسعه رحمت شادم بنما یا رب

در ذکر تو خواهانم یک زبان گویایی            بهر وصل تو دارم جستجوی پویایی

منت بنما بر من دعوتم اجابت کن             این اجابت من را با لطف عنایت کن

نادیده بگیر از من لغزش و خطایم را              با عفو عمیم خود بخشای گناهم را

از متن قضا آمد بر عبد عبودیت        170         اَینَ هذه الطاعه فی شان ربوبیت

 کمیل ۱۷۳-۱۸۰

امر به دعا فرمود وعده ی اجابت داد               زین امر و چنین وعده بنده را کرامت داد

با خجلت و اندوهی روی خود به تو کردم            با امید سرشاری دستی به دعا بردم

پس به عزتت سوگند استجب لنا الدعوه    واقف بنما ما را فی الرجاء و المنیه

نومید نشو طاهر از مغفرت غافر    با توبه شود نازل لطف رحمت  و وافر

 آنچه را ز جن و انس دشمنان من یا رب      شر همه آنها را از من برهان  یا رب

ای آنکه تو با سرعت راضی بشوی از عفو     گر توبه  کند توبه چون نصوح    در بند

غفران طلبم از تو همچو طالبان عفو      از فریب دنیایی بر کنار بود از لهو

آمرزش تو یارب از گناه  این مجرم        شایسته ی توهست با تو شوم محرم

ستار تویی یا رب غفار توئی یا رب    ۱۸۰  دست من مسکین گیر بخشنده توئی یا رب

کمیل۱۸۰
دنیای دنیّ نبوده در خلقت؛ غایت      بیجاست تمنّای فضای راحت

هم فقر و غنی هر دو سراب است مجاز     یک ذرّه بقا در آن خداوند نگرد است لحاظ

تفسیر غنیّ به بی نیازی است ولی     مقطوع عن الخلق بود غنی با نصّ جلیّ

الفقر الی الله بود مرضیّ اَلله    خواهش ز خدا و بس بود مکفیّ بالله

این عین غنی هست اگر قدر بدانی      باقی همه فقر است اگر فکر نمائی

گر طاعت حقّ داری در تمامی احکام     الحقّ که غنیّ هستی با شهادت اعلام

کمیل ۱۸۷
در قلب اگر نور خدا باشد در عمل بود اتیان در روز جزا بامر حق رسد باو فیض احسان

ای مومن واقعی تو قلبت شده عرش الرحمن کاری منما که آن بگردد ماوای شیطان

فضل و کرم و احسان از خدای واحد منان بر عبد شود نازل همچو ریزش باران

آن کس که غنی را به تکاثر در اموال تفسیر نموده پست است پریشان احوال

سرمایه ی آنکس رجاء است به تو رحمن از چشمه رحمتت تو سیراب نما یا منان

آن عبد که در محضر تواست چشمش ریزان با دست محبتت نما پاک با احسان

سرشار محبت است عبدت یا رب غرق آمده در بهار رحمتت یا رب

گر بنده پناهنده شود به تو ز شرّ نقمت گرداننده نکبتش شوی با عطاء نعمت

ای نور دل عاشق پرواز به قرب 198 ره را بگشا که رهی از غم تنهائی و غرب

 کمیل ۱۹۸ تا آخر دعا

  در وادی تیه خسته دل مانده تباه        هر لحظه بامید فرح از تو بود چشم براه

آنچه پیش رو داریم مرگ و برزخ و محشر      آنچه در عمل داریم مکتوب و ز خیر و شر

تا کدامین از دو شود غالب                وقت مردن که جان در آید از قالب

یا به خیر و صلاح و طاعت حق            یا به شرّ و فساد و عامل نا حق

حالیا عبد بین جنّت و ناری           دست تقدیر تا چه آیدت جاری             

رقمی زن به جنّت الماوی          تا که فردوس گرددت اعطا

یا سریع الرّضا بخوان ز دعای کمیل         به علی جو توسّل به دعای کمیل

با تضرّع بگو که یا ربّ یا ربّ             من ندارم بجز دعا یا ربّ

تکیه ام با تو هست و عترت و قرآن         با چنین تکیه ای نباشدم حرمان

میفرستم درود بر محمّد و آلش             سیّما بر امام عصر و یارانش

طاهری در ختام این دعای شریف      210    طلب از حق کند دفاع دین حق

 

 شعر مرگ         صوتی

به دل دارم غمی پایان ندارد                          از آن غم زندگی سامان ندارد

ندارم لحظه ای فارغ از این غم                       بجز آنکه سر آید عمر کم کم

نمی دانم که در هنگام رفتن                          چه دارم بهر حق از کار و گفتن

همین دانم تهی دستم تهی دست                 شوم تسلیم حق یکجا و در بست

اگر عفو خدا شامل نگردد                                    خطای من ورا حائل بگردد

کنم تکیه به قرآن و به عترت                     کزین ره نائل آید عفو و رحمت

ولکن شرط آن باشد مداوم                                       مهیّای عمل بودن مقاوم

ز رحمت ها و نعمت های بی حد                           که نازل آید از قیّوم سَرمَد

همه عالم فرا گیر است وَالله                           بشر قادر به شکرش نیست بِالله

چرا پس این همه کوس اَنَا الحق                     زند انسان به جبر خود به ناحق

دمی در خود فرو رو ای مسلمان                  تو ای کمتر ز یک ذرّه در امکان

پشیمانی بود در بستر مرگ                         ز انسان این همه غوغا و نیرنگ

عیان دیدی که عُمرَت رفت و خوابی      مهیّا کن برای آخرت نیکو جوابی

مشو مایوس از لطف خداوند                        که با توبه در رحمت گشایند

طاهری رحمت خدا بوسعت دو جهان       ذرّه ای گر رسد به تو ز خالق منّان

ور بفضلش کند به تو رفتار                      ور شفاعت شود تو را همیار

ره به جنّت شود تو را ممکن                       این بود حال خاضع مومن

    انقطاع از خلق         صدای حاج آقا

مطلب تمام گشت و به آخر رسید عمر     پوشیده دو چشم خود از خلق لله شکر  

چشم دلم بروی خالق هستی گشوده ام             زین فصل و  وصل، دلم شاد لله شکر

غافل، ز انقطاع عن الخلق خاسر است            واصل به حق ، مُدام بگوید که لله شکر

عاقل تمام عمر بیاد خداوند و وصل او            روح و روان خود عجین کند، ذاکر   لله شکر

هان طاهری که بدین موهبت شدی سرشار               آنات عمر تو نبوَد ظرف لله شکر

خالق فزون کند نِعَمَش را، اگر که شکر کنی   گر طالبی فزونی نعمت، مدام گو که لله شکر

درسی ز سرور آزادگان حسین شهید   بر گیر و کان ولیّ خدا در قتلگاه همی گفت لله شکر

اِلهی هَب لی کَمالَ الاِنقِطاعِ اِلَیک     و اَنِر ابصار قلوبنا  بِضیاءِ نَظَرِها اِلَیک

   حتّی تَخرِقَ ابصارَ القلوب حُجُبَ النّور     فَتَصِلَ الی معدَنِ العَظَمه     و تِصیرُ  اَرواحُنا  مُعَلّقَه بِعزِّ قُدسِک

خطبه شعبانیه روایت از امام سجاد علیه السلام       صدای حاج آقا

 

اولین روز امامت حضرت مهدی عج     صوتی

حجت ثانی عشر   منجی کل بشر     تجلّی نور حق   ضیاء شمس و قمر

قائم آل رسول   میوه قلب بتول     هادی کل سُبُل   جامع کل فُحول

قیام او به امر حق   حقیقتی ست بی بدل     وجود او کلام او   هدایتی ست بی ضلل

شمس و قمر نشاانه ای   از رخ بی مثال او   عالم و آدم و مَلَک   یکسره محو در جمال او

فانی فی الله او   باقی بالله او     فناء او بقاء او   جملگی از الاه او

خادم او بود مَلَک   حافظ او بود خدا     لحظه ای از حیات خود   نبوده از خدا جدا

وارث کل انبیاء   خاتم کل اوصیاء    شاخص کل  اتقیاء   رهبر کل اصفیاء

غیبت او صلاح حق   ظهور او فلاح ما     سلطنت و عدالتش   یقین بود نجاح ما

مهدی صاحب زمان   در انتظار تو همه      دعاء عهد و فَرَجَت    بود مدام زمزمه

طاهری ار عاشقی   رُخش ببینی عیان     دست دعا باز کن    گریه کنان با فغان

وقت سحرنماز کن   نمازصالحان بخوان     ذکر تو اَلعَفو را    کاشف غَمِّ خود  بدان

بگو به مولای خود    خدای ربِّ وَدود    تو ای همه هستیم   هستی غیب و شهود

پر شده عالم ز جور   دادرس بی کسان      مهدی موعود را    وقت ظهورش رسان

تمامی همّ و غمّ    ز شیعیان علی     ز نور صاحب زمان    جهان شود مُنجَلی

طائر بشکسته بال   طاهر زار و غریب     مژده دهد ظهور را    به امر حق عن قریب

                     خوشی های معنوی        صوتی 

خوشا آنانکه در خلوت و جلّوت                      به ذکر حق دلی سرشار دارند

خوشا آنانکه در نعمت و نغمت                       بحمد ذات حق گفتار دارند

خوشا آنانکه در رنج و غم و درد                    صبورند و چنین رفتار دارند

خوشا آنانکه در خلوتگه دوست                    به عشق او نوال و زار دارند

خوشا آنانکه در وقت سحرگاه                      که یارب یاربی اصرار دارند

خوشا آنانکه سِرّ خود بپوشند                      ولیکن با خدا اسرار دارند

خوشا آنانکه در ابراز حاجت                         مداوم از دعا ابزار دارند

خوشا آنانکه در دریای عرفان                       صراط جاودان زابرار دارند

خوشا آنانکه از فکر گناهی                         چو طائر از قفس حس فرار دارند

خوشا آنانکه تائب از گناهند                       برای مغفرت آه درون زار دارند

خوشا آنانکه در هنگام رفتن                        ز باد و راحله پر بار دارند

خوشا آنانکه با اخلاص و ایمان                      ضعیفان را دلی غمخوار دارند

خوشا آنانکه  بذرِ نیک کِشتند               از این کِشتن فزونتر از هزار دارند

خوشا آنانکه در خدمت به مخلوق           خَدومند و دلی سرشار دارند

خوشا آنانکه  محبوب خدایند                        به  اکسیر محبت، بار دارند

خوشا آنانکه با قرآن و عترت                        به معنای حقیقی راه دارند

خوشا آنانکه عند الموت شادند                     به عشق حق رهی سرشار دارند

خوشا آنانکه در این عمر فانی                    مخفف زیستند و به جنت راه یابند

خوشا آنانکه این گنجینه علم                نصایح با عمل ، همگام دارند

خوشا ای طاهری گر راه یابی        به قرب حق چسان ابرار دارند

رمز راز سعادت         صدای حاج آقا  

تا توانی حاجتت را با خدا گفتار کن              در عمل چون سالکان راه حق رفتار کن

رنج و اندوه و غمت را با خدا نجوا نما          راحت و آرامش را گر ندیدی وانگاه شکوا نما

در سحرها چون گدایان با تضرع کن دعا     چون دعای نیمه شب بی شک کند دردت دوا

مشکلات زندگی دائم بود در پیش رو             صبر را از کف مده باشد خدا مشکل گشا

در تقرّب سوی حق جویی مکن با خود جفا       از خودت بیخود بشو وانگه ندا کن یا خدا

تا به خلق ما سوی دلبسته ای هشیار باش   زین سبب گردی زلطف و رحمت  ایزد جدا

در عبودیت اگر تسلیم حق باشی بدان             صاحب قلب سلیمیّ و نهاد با صفا

وعده های حق تعالی مر عباد صالحش          جنت خلد است و فردوس برین یا حبّ ذا

با تعقّل سعی کن حل کشف معضلات         لیک در هر معضلی تنها بود کاشف خدا

درد بی درمان بود درمان آن ذکر خدا            عاقبت در هر مرض بی شک بود شافی خدا

غصّه روزی نخور روزی رسان روزی دهد      حرکت از تو بهر روزی  لکنّه رازق خدا

از تو کوشش از خدا نصرت بود                گرچه افعالت بود در خدمت خلق خدا

مومنا ابیات طاهر را شعار خود نما           گر کنی با آن عمل هستی تو محبوب خدا

هوشیاری         صدای حاج آقا 

عشق به مشغول ز دنیای دون                     غرّه به آمال و هوای زبون

حال مجال است ترا ای رفیق                       آخرت آباد نما ای شفیق

مرگ به یک دفعه رسد بی خبر                  شاغل دنیا نکند جز ضرر

بگذرد این عمر چو آب روان             عبرت عاقل بوَد این دل عیان

باب تفکّر به تو باز ست هان              فکر نما تا که تو را هست جان

عمر فنا یابد و عقبی بقاء                     عقل کجا می طلبد این فناء

در مثل دنیا چو تار عنکبوت                اینچنین تاری کجا دارد ثبوت

اولیاء الله محو خالقند                         فارغ از جهلند و حقّ را عامِلند

تابعین نفس، از حقّ غافلند                    راه ابلیسِ لَعین را مایلند

زرق و برق این حُطام دنیوی                می رباید قلب و دلهایِ تهی

ای بسا باشد دلی مَجلای حق                آن دلی کان دل بوَد ماوای حق

گر که خواهی دل شود مَجلای حق              نور وحدانیّت ترا گردد لحق

حبّ دنیا و مقام و جاه مانع میشود      تا که دل با نور حق لائق بقرب حق شود

بندگی کن تا که جانانت کنند             در کنار واردان قُرب مهمانت کنند

اینچنین سیری بدون رهنما                 کی بود ممکن مگر با  رهگشا

رهگشا قرآن و عترت حتم شد             از خدا بر بندگانش ختم شد

طاهری گر طالب سیری چو سیر صالحین       تابع قرآن و احمد باش و آل طاهرین

ملک  .انسان. حیوان       روایت از امیرالمومنین     شعر صوتی

باز گویم وصف خَلق ما سوی              بر سه قسم آیند اوصاف قوی

در ملائک خلقت عقل است و بس          در بهائم شهوت بَطن و هوس

جمع هر دو در بنی آدم بوَد                زین تجمّع شُهره در عالَم بوَد

طاعت حق در مَلَک فطری بوَد             در چنین خلقت ز حق سرّی بوَد

در مَلَک راه گُنه مسدود هست                چونکه او در بندگی محدود هست

لیک حیوان فطرتش شهوت بوَد              در غریزه شهوتش اُسوَت  بوَد

شهوت جنسی و بطنی خوی اوست         لانه شهوت سرای و کوی اوست

در مَلَک یک بُعد آنهم عقل هست          بندگی حق مراو را سهل هست

در بهائم نیزیک بُعد است و بس             منحصر باشد در او بطن و هوس

آدمی با هر دو بُعد ایجاد شد                سرّ حق در حق او ایفاد شد

گر که انسان عقل را پیرو شود              در عمل اخلاص را پی جو شود

چیره بر نفس و مسلّط بر هوی              از ملائک بی شک آید مرتقی

با تاسّف گر بعکس آرد عمل              عقل را منفیّ و خواهان ضَلَل

از بهائم پستر بَل هُم اَضلّ                لا جَرَم این است پایان عمل

طاهری توفیق گر گردد رفیق              قُرب حق می باید و شُرب رحیق

شعر دعای مُجیر :   صو تی

خداوند رحمت ، خداوند غافر                              پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

منزه تویی، برتر از هر چه هست                        پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

کریمی رحیمی به ما بندگان                               پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

به عالَم تو مالک به هستی تو سلطان                    پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

به عِلوی تو قدّوس و سِفلی سلام                پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

تو ایمَن کُنِ خائفان و شهود عوالِم                          پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

تو با اقتدار و عزیز و جلالت                                  پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

سزد کبریایی ترا و بزرگی ترا                              پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

منزّه تویی خالق ما سِوی                     پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

قضاها و تقدیر، از تو عَیان                                    پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

تو ای هادی و باقی و لایَزال                        پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

تو بخشنده ایّ و تو توبه پذیر                      پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

گشایندهی باب رحمت تویی                       پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

زتو خَلقِ عالََم در آسایشند                         پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

تو مولای مایی و سیّد به عالَم                          پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

نگهبان خَلقی ، قریبی به ما                            پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

سر آ غاز هستی توییّ و سر انجام کار         پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

خدای منزّه ، حمید و مجید                        پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

بذاتت قدیمی، به شوکت عظیم                       پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

غفوریّ و نعمت دِهِ شاکران                       پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

گواهی و ناظر به خلق به هستی                       پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

تو بخشنده ای و تو مهربان                            پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

به امر تو از قبر خارج شویم                            پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

تو ای وارث عالم هر چه هست                     پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

حیات و ممات همه دست تو است              پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

مبرا تویی ای رفیق شفیق                        پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

انیس من مونس من تویی                                  پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

چه زیباست هستی همه ز تو زیبا                    پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

نهانی به کنه و بذاتت قدیم                          پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

پرستش خصوص                                      پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

توبخشنده ای بی نهایت تو مافوق سطوت             پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

پذیرای ذکری پذیرای شکری                  پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

تو بخشنده ای بی تقاضا گواهی به ظها             پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

پناه بی پناهان بزرگ بزرگان             پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

به هستی عالم تو سایق تو لاحق                  پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

به رتبت بلندی به وعده تو صادق          پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

38   شکافنده نور و ظلمت زدایی                      پناهم بده از عذاب و بگیرم تو دست

علم  و جهل           عالم  و جاهل      صوتی۱          صوتی 2

شب تیره چون تار گیسوی یار                     شب تیره تر از دل نابکار

شبی تیره چون ظلمت قلب جاهل               شب تیره تر از دل تار غافل

به چشمم نه خواب و به جانم نه حال            به نطقم نبودی توان مقال 

چرا جاهل خصم عالم شود                    که خون جگر رزق عالم شود

که ناگه رسیدم سروشی به گوش    که گشتم در این لحظه مدهوش  هوش

بگفتا که ای طاهری غم مخور زین نمط         پریشان مشو زین شراب شطط                  

سواء علیهم اانذرتهم                  سواء علیهم تبشّرتهم

خصیم است  جاهل به عالِم ز جهل                    و یا از غرور و یا نقص عقل

برآیات قرآن چنین گشته نازل                       مساوی  نباشند عالم و جاهل

چو عظمی مصیبت بود گر چو جاهل                مصرّانه در جهل خود گشته عامل

چنین جاهلی را خدا وعده داده                       جهیم از برایش مهیا نهاده

فراموش کرده خدای قیامت                   از این رهگذر شد نصیبش هلاکت 

هر آنکس که عُقبی به دنیا فروشد                   حمیم جهیم عاقبت او بنوشد     

سخن بس نما و حذر کن و اعرض                       عن الجاهل العامل ثم اعرض

یقین دان که این جاهل خصم از کین               ندارد به جز مقصد ضربه بر دین

مگر تو نبودی که از ضعف مال               رخت زرد بود و نه قوه نه حال

کنون مال و ثروت هزاران هزار        

   جاهل و عالم     

چونکه بی نظمی قرین نظم شد                جاهلی با عالِمی در رزم شد

جاهل از جهل و غرور و نخوتش            نفس او هالِک شدی از ظُلمتش

چهره جاهل عبوس و غلب بود            باطنش فضّی غلیظ القلب بود

در کلامش عفت و شرم و حیا             صفر بودی از ادب بودی رها

عالم از شرّش نبودی در امان              عالَمی از غصّه بُد او را نهان

صُنع صانع جمله زیبا و نکوست            حُسن ها در عالَم هستی از اوست

زشتی و تاریکی و جهل و عِناد             کلُّها یَصدُر یقینا مِن عِباد

اَلغَرَض این قصّه گر افشا شود          لا جَرم هادِی الضَّلَل رسوا شود

از خدا خواهم توفیق عمل            هم مصون مانم از جهل و ضَلَل

طاهری این غصّه ها در دل نهاد           تا که گردد کشف آن یَومُ المَعاد

دم فرو بندم ز طیف کلام             شِکوه ها دارم از این سوء الحرام

اِنَّما اَشکو اِلیَ الله الجَزَن               نزد او واضح بود سرّ و عَلَن

ما و من باشد حجاب اندر حجاب       حبّ نفس آرد عتاب اندر عتاب

طاهری از ما و من در گزین              الحَذَر یا نفس من سوء القرین

شخص محشور است با اعمال خویش          باقی است آنچه فرستاده ز پیش

باز گو از من تو ای باد صبا               نزد جاهل عاقبت گردی فنا

تا به کی بر مال و ثروت غره ای           دل به این دنیای فانی بسته ای

ظاهری پر چهره از ورد و ثنا               در جماعت ذاکر ذکر و دعا

لیک در اعمال اخلاصت کجاست؟        خود نمی دانی که کردارت ریاست؟

طالب شهرت اسیر نفس دون            غافل از این باطن خوار و زبون

آنکه در اعمال او اضلال هست          گر به ظاهر واجد اجلال هست

در حقش فرموده رب العالمین          خاسر ست و گمره  ست و اخسرین

دقت بیداری  و هشیاری رسید            نوجوانی رفت و پیری سر رسید

خاضع و خاشع به دربار خدا               از گذشته توبه کن، کن التجا

بس بود تکثیر مال و حبّ و جاه               مرگ نزدیک است و گاه  ا نتباه

المساجد کلّها لله فرموده خدا           لیک جاهل مسجدش باشد هوی

آنکه باشد شافع روز قیامت ممکن است       خصم گردد بنده را والله کاری مشکل است

وای اگر جاهل تظاهر در نماد دین کند         ساده لوحان را خموش وغافل بی دین کند

ظاهرش چون مار پراز خط و خال                 باطنش از زهر باشد مال مال

مشتبه گردد بسی احوال بر اهل زمان          شبهه ها مستور آید در حجاب و در نهان

جاهلان ابهام در شبهه بود معمولشان         عالمان در شبهه ها محتاط بودن شانشان

قال مولانا امیرالمومنین روحی فداه           وقعه ای پر خاطره الّا رسد لطف الاه

بر سه چیز آید قیامت  آشکارا این خطاب        در حلال آید حساب و در حرام آید عقاب

در خطاب سومین در موقف یوم الحساب         عاملین شبهه را آید شنیدن العتاب

طاهری با عجز گوید ای خداوند کریم      رحم  کن بر ما قیامت یا کریم و یا رحیم

                      قلب سلیم        صدای حاج آقا

مومن اگر دل به خدا بسته ای شاد باش            در عملت با صلحا توام و همگام باش

نفس بداندیش را خوار و زبونش نما                         عقل خدا داده را راهنمایش نما

عقل سلیم است عطا بخش حق                    فکر تعقل نما   تا که رهی راه

صاحب عقل سلیم    بندگی حق کن                    با عمل صالحش    بهشت ماوی کن

تابع پروردگار    مطیع عقل سلیم                   سرکشی نفس را بدان که گشته رجیم

فریب دنیا مخور   دل برد ازین زخارف            ذلیل کن هوی را   کسب نما معارف

بندگی حق بود   وظیفه هر بشر                         عاقبت طاغیان    بود سراسر به شر

تمامی انبیا    جمله همه اوصیا                              خدای واحد بود   دعوتشان بر ملا

مرگ بود پیش رو   غره به دنیا مشو           عشق به دنیا مبند   راه  خسان راه مرو

روزی تو با خداست    طیب و طاهر بود         لطف خداوند هست    برهمه ظاهر بود

سعی نما در ره کسب حلال                          خلط حلال و حرام   عاقبت آرد ملال

روز             می گذرد    مثال آب زلال                   عشق به حق  آب حیات است

احمد و آل رسول ساقی آن آب داد

عترت و قرآن بود راهنمای بشر               رحم خدا باشد و   رسالت است این خبر

طلب نما از دل و جان ای عزیز                    جنت و و ماوای آن حور و قصور لطیف

لذت دنیا کجا     لذت عقبی کجا                          آخرت آباد کن  تا که بیابی رجا

رحمت حق واسع است   نعیم آن دایم است     نیک و بد بندگان   به کل آن عالِم است

در شب و روز و سحر دست دعا باز کن          مغفرت و رحمتش از دل و جان یاد کن

ملتمسانه بگو   خدا منم بنده ات                         ذلیل دربار تو    بنده ی شرمنده ات

ببخش بر من گناه   عطا نما یک پناه             خاصه طاهری است تا که ببخشی عصی

امام خمینی و انقلاب اسلامی       صوتی

اَحیَ الامام محتوی الاسلامی            قارَنَهُ حقائق الایمانی

بِایده ِ و اَیدِ ملّت ِالایرانی                 قد جُمِعَ الاسباب غایَهَ الاَتقانی

وَ فَوقَ کلّها ارادهُ الرّبِّ حُتم                   سلطنت الاغیارد وما  قد خُتم

حَمدا و شُکرا دائما لِلباری                    مِن هذِهِ الموهبه الاعطایی

نَصُّ کتابِ اله نصره الابراری                 و هکذا قول النبی و آله الاطهاری

قَطعُ  یَدِ الکُفّار وَ الاشراری                    و قَلعُها مِنَ الصُّحور وَ البَراری

مکائد العدو قد زاولت                    وکَسرُ ظهر ها و کید ها ظاهرت

بقیه السیف ستفنی عاجلا                      الی عذاب النار آت  راحلا

ما کان فی الحاضرِ مِثلُ الِامام                    متکئا فی الثوره الی الاله الامام

انقلب  ینقلب انقلاب                                  التهب  یلتهب  التهاب

مضی لحمد اله بالعافیه                         یدوم بالیسر الی العاقبه

سینجلی مقاصد الامام فی الاتیه                   علی ید الامام حجه الباقیه

اَلطاهرُ الزّکیّ خاتمُ الرُّسُل                      و آله الاطهار هادی السبل

عونا لِثَورِنا الی ظهورِ الحُجَّه              ثَمّ َکلام  ِالطاهری رافعا  لِلغُصّه

                            خرم آن روز               صوتی

 خرم آن روز کزین غمکده پرواز کنم           سوی جانان روم و درد دل آغاز کنم

گویمش دوری از قرب بحق کشت مرا         گفت خاموش که این آب حیات است ترا

گفتمش عمر برفت و اسفش ماند مرا            گفت کِی بنده من آمدنت از تو لقا  ا ست مرا

پشت کردی بجهان روی به ما آوردی            از بد حادثه رستی  ز فنا رو به بقا آوردی

گفتمش دست تهی هست مرا از اعمال           گفت با این همه نومید مشو از احوال

تو که دلبسته مایی چه غمت  از آفات           غم مخورگر عملت دور بود از عاهات

تو که دل بسته نبودی بزخارف و نعیم        چه هراس است ترا از غضب و نار جحیم

طاهری راه رسیدن به نعیم ابدی مفتوح است     نکند گام نهی بر سر راهی که ترا مقبوح است

در وصف امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف       صوتی

فرض علی الذّاکر و الحامد          دعاء خیر سیّد القائد

حام لشرع لجده المصطفی      مقتدیا بسیره المرتضی

سمی باسم خاتم الانبیاء         متّصفا به خاتم الاوصیاء

امامنا امام ثانی عشر              قائمنا قائم کل البشر

یوصف فی الماثور حق جدید      علامه و علمه لا یلید  

سرّ الاه حجه المعبود            کلام حق کلامه المحمود

هادی و مهد الامم جمیعا       مغیثنا زین شرف رفیعا

یظهره الله بسیف شاهر         ینوّر العقل بنور الباهر

 بالقسط یحکم قائم المنتظر       یعرف فی الارض بعدل المشتهر  

و الله لا یخلوا الارض من حجه      یطهر الارض من الشرک و من ظلمه

هو المعد لقطع دابر الظلم           و من یشابه ابه فما ظلم

منتظر لیستقیم  العوج             و لو ملازم بخوفی  اللجج

المرتجی لان یزیل الجائر           خصیمه الیوم ذلیل خاسر

ذخیره الله لتجدید السنن            اطاعتا من الاه ذو المنن

اعاده المله و الشریعه               تجری به بسط ایده الشریعه

مئمل الاحیاء للقرآن                  مکمل الحدود فی الفرقان

محی معالم الدین و اهله             منجی المعارف شرعه من دسه

حامی الشریعه قائد المتدین         قاصم ظهر شوکه المعتدین

هادم شرک القوم و المشرکین     تخلوا الاماکن من الملحّدین

الطّاهری یدوم عمره بخدمته        و یرتجی بانها مقبوله بحضرته

                           در وصف امیر المومنین علی علیه السلام 

هیهات هیهات اَن یَاتی الزّمانُ بمِثلِهِ         فی البَیت مَولودِه فی الدَّهر جَلَت فیه عدالته

وَلَدتهُ اُمّه فی البیتِ العَتیق مُکرّما          ضَیفُ الاِله مع اُمّهِ فَنِعمَ الضّیافه

اطعمَها من مائده السّماء فکیف ما           ثلاثه ایّام واحتُرِسَت فنعم الحَراسه

تَکلَّمَ فی بَطنِ اُمّهِ صیانَتُها مِن الحَزَن          والله حافظُها فی البیتِ فنعم الحفاظه

اَنعَمَها بمولود  لیس کمثلهِ وَلَد                  حَولهُما الملائکه فرحا فنعم العِنایه

سمّاه ربهُ باسم العَلیّ مُنتخِبا                   من اسمه العَلی مفتخرا فنعم الکرامه

فازت بفیض العظیم فی البیت فاطمه         ما کان مثلها فی الدّهر قط شباهه

الله یصطفی من شاء للنبیّ وصیّه            من قبل آدم اَلفَین و فی الغدیر علانیه

ما کان الّا علیُّ امیرُ لما سِوی                 نصّ النبیّ لیوم الغدیر للعَلیّ ولایه

واحسرتا لمن تخلّف من بعد ولایته بعد الغدیر    هم غاصبون الحقّ العلیّ بعد النبیّ خلافه

لا یُقبل العباده من دون حبّه و ولایته         انّی رجوت بِکِلتَیهِما یوم النُّشور شفاعه   

طابت ولادته  طَهُرت سَریرته                 فوق العُلی مناقبته   لله شهاده

لایمکن الوصول للعقول بهُوّیّته                  للطّاهری فی امامته رساله و کتابه